Een mens is  pas vergeten als zijn naam  vergeten is'
 

Mobilisatie en de aanloop naar mei 1940

Vanwege de Duits- Poolse strubbelingen kon Nederland niet meer om de toenemende oorlogsdreiging heen. Op 24 augustus was er in Nederland een voormobilisatie afgekondigd waarbij 50.000 reservisten en soldaten opgeroepen werden en op 28 augustus begon de werkelijke mobilisatie.

Ook in Dinxperlo moest men zich melden. Reservisten en soldaten uit de toenmalige gemeente Dinxperlo werden veelal ingezet op en rondom de Grebbeberg bij Rhenen, een verdedigingslinie in het midden van Nederland. Het heeft tenslotte aan vier soldaten het leven gekost.


Eind 1939 werd er aan de Duitse kant een prikkeldraadversperring aangebracht waardoor letterlijk en figuurlijk buren van elkaar gescheiden werden. Families, buren en vrienden werden bruut van elkaar gescheiden en vrijuit praten was er niet meer bij, want hoe goed je elkaar ook kende, wie was er tenslotte te vertrouwen. Dat zette de samenleving onder druk. De opkomst van de Joodse vluchtelingen voor het nationaalsocialisme vormde voor Nederland een probleem en moest door de versperringen langs de grenzen een halt toe geroepen worden. Dat kostte tenslotte burgemeester Verbeek, die nog veel Joden doorliet, zijn positie en hij werd oneervol uit zijn ambt ontheven. Pas in de jaren'90 volgde een rehabilitatie.


Begin 1940 raakte de politieke sfeer in Nederland zo geladen dat men ieder moment een inval verwachte. 

In Nederland werden verdedigingsmaatregelingen getroffen en zo ook in en om Dinxperlo. Barricaden, prikkeldraadversperringen, opgebroken wegen en slagbomen moesten Dinxperlo tegen een inval verdedigen. In de toren van de Hervormde kerk op de markt werd een luchtwachtdienst ingesteld waar dag en nacht burgers uit Dinxperlo uitkeken naar Duitse vliegtuigen. Verdachte zaken werden doorgegeven aan de wacht in het gemeentehuis; voor De Heurne was deze gevestigd in de Landbouwloods. Een telefoonverbinding zorgde voor contact met het gemeentehuis, van waaruit ook de beide dokters de Keijzer en Smit konden worden opgeroepen.


Enkele maanden voorafgaande aan de tiende mei vlogen reeds Duitse verkenningsvliegtuigen vanuit het Duitse Werth over Dinxperlo en omgeving.

Op de vroege ochtend van 10 mei 1940, verschenen er aan de horizon boven Dinxperlo talloze Duitse vliegtuigen; het zag letterlijk zwart in de lucht en het zware geronk van de motoren verstoorde het verstilde landschap. Na circa twee uur keerden ze terug. Nog niemand in het grensdorp wist op dat moment dat er in het midden van het land hevige gevechten waren uitgebroken; de neutraliteit van Nederland was geschonden en Oranje was nu officieel in oorlog met Duitsland. Na enkele dagen van oorlogsgeweld en het bombardement op Rotterdam capituleerde Nederland, de bevolking achterlatend in angst en vrees.


In de middag van 10 mei kwamen Duitse soldaten de in Dinxperlo aanwezige  grenswachten en soldaten gevangen nemen. Voor de Dinxperloërs en Suderwickers een teken dat de oorlog begonnen was.